Vanuit het verlangen van met name publieke organisaties om hun probleemoplossend vermogen te vergroten, gaan ze in toenemende mate publiek-private partnerschappen en cross-sectorale samenwerkingsverbanden aan om strategische, sectoroverstijgende opgaven te adresseren. Hierbij valt te denken aan grote maatschappelijke thema’s zoals veiligheid, leefbaarheid en duurzaamheid.

Bij het uitdenken en implementeren van antwoorden op zulke vraagstukken wordt van publieke leiders verwacht dat zij over de muren van de eigen organisatie heen denken zonder deze muren weg te denken. Immers, iedere partij moet zijn eigen autonomie en identiteit behouden.

Vaak is er echter geen eenduidig antwoord te geven welke partij aan zet en ‘in the lead’ is om een vraagstuk aan te pakken. Zulke onduidelijkheid kan bestaan tussen publieke partijen onderling en tussen publiek en privaat. Ondanks dat vertegenwoordigers van deze organisaties de plicht voelen om een vraagstuk aan te pakken, is hun betrokkenheid dan vrijblijvend. Het gevolg hiervan kan zijn dat daardoor publieke belangen niet goed of onvoldoende zijn geborgd.